Παραμένεις...

1

Posted by Άνεμος | Posted in | Posted on Κυριακή, Σεπτεμβρίου 27, 2015

Δε γνωρίζω αν ήταν της μοίρας σου γραφτό. Ίσως και οι άγγελοι να έχουν αμαρτίες... Ίσως αδικείσαι και 'συ από τη ζωή, όπως τόσοι... Δεν πτοείσαι. Δεν το βάζεις κάτω. Είναι αυτή η μαγεία πάνω σου, που σε κρατάει χαμογελαστή! Δίχως σταματημό...!

Μια σπιρτάδα πρωτόγνωρη. Μια φωτοβολίδα χαράς σε ένα κόσμο δυστυχίας και απάτης. Και 'συ εκεί, ανίκανη να χάσεις το χαμόγελο. Ανίδεη στη μιζέρια που μας κυβερνά. Ο ουρανός γεμάτος γκρίζα σύννεφα, μα εσύ έχεις τη λύση. Σα μικρό παιδάκι, σκαλίζεις το μικρό σου βαλιτσάκι, βρίσκεις το μαγικό ροζ μαρκαδοράκι, βάφεις το πιο αφράτο σύννεφο και ξεκινάς τη βόλτα σου! Χωρίς δεύτερη σκέψη. Σου το θαυμάζω! Σου το αναγνωρίζω!

Πώς μπορεί κάποιος να σκοτώνει τόση ζωντάνια; Να βάλει φωτιά και να κάψει τέτοια φτερά; Κι όμως... τέτοιος σου έλαχε. Και η αδικία δεν έχει τελειωμό...

Το καλό όμως εσύ ψάχνεις παντού. Τα χτυπήματα δε σε πληγώνουν. Τα δάκρυα δεν αφήνουν στίγματα. Μα, κυρίως, αυτό το χαμόγελο αρνειται πεισματικά να λείψει... Παραμένει εκεί ! Όλες τις στιγμές, όλες τις φορές, σε όλες τις ψυχές...

Πολλοί άνθρωποι είναι μοναδικοί. Θα ίσχυε και για σένα, αν ήσουν σαν εμάς... 

Μα εσύ παραμένεις ένας άγγελος... !